قوم لر

به گزارش ايسنا، آن‌ها پشم مي‌چينند و شير مي‌دوشند و جاجيم مي‌بافند، روغن مي‌گيرند و ماست مي‌زنند، شاهنامه مي‌خوانند، تفنگ‌چي دارند ، مهمان‌نوازند و سنت‌ها را گرامي مي‌دارند، موي بز مي‌ريسند و در سياه چادرهايشان مي‌آسايند.

با رسيدن فصل کوچ، زنان، كودكان و مردان عشاير كوچ نشين با كوله بارى از تجربيات كوچ سال‌هاى گذشته بدون دغدغه و نگرانى سختى راه را تحمل مى‌كنند تا به مقصد خود برسند.

کوچ نشيني تنها يک نوع زندگي و طريقي از زيستن نيست بلکه يک فرهنگ است

کوچ نشيني تنها يک نوع زندگي و طريقي از زيستن نيست بلکه يک فرهنگ و يک تاريخ کهن با آداب و رسوم و سنن اجتماعي، اقتصادي و سياسي است که پشت اين زندگي ساده و بي پيرايه نهفته است. پس همانطور که تاکنون از آثار بي جان و بدون تحرک به عنوان ارزش‌ها و افتخارات ملي و فرهنگي خودمان حفاظت کرده و هزينه‌هاي زيادي را نيز در اين راه صرف کرده ايم، مي بايست با اين پديده زنده و پويا که نه تنها بخشي از تاريخ و فرهنگ ما را بازگو مي کند بکله جامعه اي توليدکننده نيز هست که در عين حال با مشکلات فراواني روبروست با حساسيت بيشتري برخورد شود.

بهره وري از ويژگي ها و امتيازات فرهنگي‌، هنري و اجتماعي عشاير موضوع با اهميتي است. عشاير همچنان ويژگي‌هاي قبيله‌اي و طايفه هاي خودشان را کم و بيش حفظ کرده‌اند و داراي آداب و رسوم و سنن خاص خودشان هستند. جلوهاي هنر و صنايع دستي عشاير جلوه‌هاي زيبايي است که مي تواند تقويت بشود بايد بتوانيم اين جلوه ها را چه در زندگي اجتماعي، چه در آداب و رسوم و سنن عشاير و چه در هنر و ذوق و سليقه عشاير خوب عرضه کنيم و عرضه آنها، يک بازگشت به هويت خودمان است و اين هويت، روحيات، سليقه، ظرافت‌ها و خلقيات آن قوم را نشان مي‌دهد و عشاير ويژگي‌ها و طرح‌ها و رنگ‌هاي خاص خودشان را در صنايع دستي دارند و اين جاذبه‌هاي فوق‌العاده‌اي هم در ايران و هم درجهان دارد که به اين بخش توجه خوبي نشده است.

به نظر مي رسد، اگر براي عرضه اين جاذبه‌ها، آداب و رسوم و سنن و فرهنگ زندگي عشايري امکانات فراهم و تقويت شوند مي‌تواند جاذبه هاي فوق العاده‌اي داشته باشد و همچنين مي‌تواند در آمدزا و پول ساز باشد و در بهبود وضعيت زندگي عشايري و فرهنگ سازي نقش تعيين کننده‌اي داشته باشد.

عشاير حافظان و حاملان ارزش‌ها و ميراث فرهنگي ايران زمين هستند

عشاير حافظان و حاملان ارزش ها و ميراث فرهنگي ايران زمين هستند و با توجه به تعداد ايلات و طوايف عشايري و پراکندگي آن در گستره وسيعي از فضاي جغرافيايي کشور مي توان مجموعه‌اي از بقاياي سنن، عادات، آداب، آئين و مناسک و ارزش‌هاي ملي، ديني، اجتماعي و فرهنگي را در مناطق عشايري مشاهده کرد.